Interview met Dieuwke Aberson

Dieuwke Aberson werkte van 1997 tot 2001 bij SeniorWeb als onderzoeker, voorlichter en projectleider van het Ambassadeursproject.

'SeniorWeb bestond nog niet toen ik kwam. Wel een website www.seniorweb.nl. Dat was een project van het NPOE voor ouderenorganisaties. Europa zou vergrijzen en daar moest over nagedacht worden. Wij wilden dat het een online platform zou worden voor de ouderen zelf. Het zou leuk en gebruiksvriendelijk moeten zijn! Hier was eerst nog veel voorlichting voor nodig in Den Haag (o.m. denktanks van ministeries) en in den lande (o.m. ouderenorganisaties). Ouderen moesten vervolgens toegang tot pc's krijgen en hulp bij het gebruik ervan. Dat werd het Ambassadeursproject. Computercursussen opgezet en gegeven door oudere vrijwilligers in het hele land. Ze zouden elkaar het internet moeten ophelpen (peer-learning) was mijn idee. Voor deze vrijwilligers organiseerden wij 'opleidingsdagen.'

Hoe raakte u betrokken bij SeniorWeb?
'Ik kwam uit de (toegepaste) wetenschap. Ik heb psychologie gestudeerd en ik werkte bij IBM, Philips/TUE en KPN op het raakvlak van mens en computer. Het gebruiksvriendelijk maken van technologie. Leesbaarheid van (beeldscherm)tekst verbeteren. Dat soort zaken. Ik werkte in dit tijd als docent bij Computer en Letteren van de Universiteit van Utrecht. In 1996 zag ik dat internet belangrijk zou kunnen worden voor ouderen. Mijn drijfveer was: participatie van ouderen tot op hoge leeftijd! Ik kreeg met behulp van de VU een onderzoeksvoorstel gehonoreerd. Ik ging onderzoeken welke drempels en kansen er waren voor ouderen om het internet op te gaan. Ger Tielen nodigde mij uit voor een lezing. Daar ontmoette ik Christine Ruiter, destijds directeur van SeniorWeb, en zij was direct enthousiast.'

Wat is er veranderd als het gaat om senioren en de digitale wereld, als u de tijd van nu vergelijkt met toen?
'Je zou verwachten dat iets als de ANWB-voor-ouderen-met-computerproblemen inmiddels overbodig zou moeten zijn. Dat is niet het geval. De gebruiksvriendelijkheid van de apparatuur voor 85-plussers is nog steeds slecht. Kleine lettertjes met weinig contrast, minuscule toetsjes. En ook nu krijgen ouderen in de samenleving nog niet het respect dat ze verdienen. Deze ontwikkelingen gaan helaas langzaam.'