Verhaal van Army van de Vorst

Voor een bak koffie kom ik je huis schilderen
Piep, krr, piep, krr, piep, krr …. en ja hoor, we hebben verbinding. Inbellen heette dat 16-17 jaar geleden. Chatten was een nieuw fenomeen en iedereen die dat deed was op zijn minst gestoord of wanhopig, althans dat was wat 'anderen' beweerden en je moest vooral oppassen voor al die vieze mannetjes aan de andere kant van het beeldscherm. Dat het gewoon een gezellig tijdverdrijf was met een vast clubje, geloofde niemand. Oké, je had er van die engerds bij, maar die blokkeerde je gewoon.

Een van de gezelligerds die dagelijks even 'aanschoof' was een man. Ik was een alleenstaande moeder en op chat was er zeker een 'klik'. Ik was niet op zoek, maar een leuke vriendschap was welkom. Op een gegeven moment moest mijn woning nodig geschilderd worden en ik ben daar echt niet goed in. “Voor een bak koffie kom ik je huis schilderen” zei hij aan de andere kant van het scherm. Het kon twee kanten op: of ik hield er inderdaad een leuke vriendschap aan over of hij was zo'n engerd, maar met een beetje geluk was dan na een weekje mijn woning weer spik en span.

Ik heb de gok gewaagd. Hij is mijn huis en mijn leven binnengestapt en is niet meer weggegaan. Dat wil zeggen: ik had de liefde van mijn leven gevonden en een jaar later is hij bij ons ingetrokken. Een collega van me vertelt het verhaal aan iedereen die het horen wil, mijn moeder reageerde: “Wat moet je toch met een vent van zover weg” maar de mooiste reactie kwam van een kennis. Zij vroeg me hoe ik mijn man heb leren kennen. Ik antwoordde: “Van het internet geplukt” was haar reactie: “Ooooh, eindelijk ken ik nu eens een stel dat elkaar via internet kent”. Nu heel normaal, toen nog zeldzaam.

Waarom een bijzondere vermelding?
Het is een leuk en aansprekend verhaal, omdat het (zeker tegenwoordig) heel herkenbaar is.