Verhaal van Theodoor Alberts

Hieronder het verhaal van Theodoor Alberts. Met 187 stemmen is dit verhaal op de vijfde plek geëindigd.

Vraagteken
Opeens, zonder vermelding vooraf, hield hij er mee op. Een groot vraagteken verscheen op het scherm. Daar gaat mijn deadline, dacht ik. Misschien, overwoog ik, als ik nou een half uur onafgebroken naar het scherm ga kijken, dat hij het dan weer gaat doen. Een half uur duurt lang, maar ik hield vol. En daar voltrok zich het wonder: het vraagteken veranderde in een uitroepteken. Niet dat ik daar veel mee opschoot, maar het was een begin. Als ik nu eens in plaats van een half uur een vol uur gebiologeerd naar het scherm ga kijken, dat de machine dan medelijden krijgt en weer aanfloept.

Mijn vrouw kwam mijn werkkamer binnen en overwoog de huisarts te bellen. Ik zat zo raar naar dat scherm te kijken. Ik zal de computer maar uitzetten dacht ze. Ik had het helemaal niet door en bleef maar naar dat scherm kijken. Eens moest hij tocht weer gaan doen.

Toen zij een kop thee kwam brengen kwam ik weer in de wereld. Maar er was iets met dat scherm: geen vraagteken of uitroepteken meer te zien. Helemaal niets was er te zien en of dat nou een verbetering was! Mismoedig ging ik naar bed met mijn hoofd diep onder de deken. Toch hoorde ik iets geks na verloop van tijd. Zou die machine uit zichzelf weer zijn gaan tikken? Met mijn hoofd nog diep onder de deken bleef ik luisteren, om uiteindelijk in slaap te vallen.

Toen mijn vrouw in bed stapte werd ik wakker. Ze vroeg: 'wat was er met jou? Je deed zo raar bij de computer.'
'Die computer is stuk', zei ik.
'Wel nee', was het antwoord. 'Nadat ik hem aan gezet had deed hij het perfect.'

Het is duidelijk, computers houden meer van vrouwen dan van mannen.

Motivatie van de jury voor nominatie
Het is een heel humoristisch verhaal dat voor veel mensen herkenbaar zal zijn. Het heeft een grappige twist en de computer speelt een centrale rol in het verhaal. De verrijking die de digitale wereld heeft gebracht, mist echter wel in dit verhaal.