Verhaal van Eugѐne Burgman
Wifi in mijn Buurtbus!
Bij de start van mijn chauffeursdienst zie ik hem al van verre aan komen lopen: een zonovergoten gebruinde senior, die met soepele tred mijn buurtbus betreedt en zich daarna meteen terugtrekt in z'n smartphone-cocon.
Daarom begin ik voorzichtig: “Jammer genoeg kan ik u nog geen wifi aanbieden meneer. Misschien straks wel, in onze nieuwe buurtbus. Zo te zien op vakantie geweest?”.
“Yes yes, en daarbij heb ik het gemak van WhatsAppen ontdekt” ontdooit hij. “Kijk, vóór de vakantie hadden mijn vrouw en ik allebei een smartphone cadeau gekregen van onze kinderen, dan konden we vanuit de camping in Spanje makkelijk WhatsAppen met ze. Dat appen was no problem voor mij, maar wel voor m'n vrouw, met haar dikke reuma-vingers op dat piepkleine toetsenbordje. Op een dag liep ik wat heen en weer in de caravan, terwijl zij zat te appen en toen riep ze kwaad dat ze niet kon typen, omdat de caravan wiebelde door mijn heen-en-weer geloop! Nou moet u weten chauffeur, onze caravan stond stevig op z'n vier uitdraaisteunen. Bovendien bliezen de wielen en het neuswiel ook nog eens hun steunpartijtje mee. Dus zo'n super ondersteunde caravan kan never-nooit-niet wiebelen! Maar na zoveel jaren huwelijk weet je dat een wiebeldiscussie zinloos is, dus stopte ik maar met heen-en-weer lopen. En warempel, het lukte haar toen wèl om het appje af te maken en te versturen!”.
Inmiddels rijden we over de straat met het slechtste wegdek van heel de busroute. Ondanks de lage snelheid schudt de bus flink heen en weer. Dan hoor ik achter me ineens de vertwijfelde stem van de senior: “niet zo wiebelen chauffeur, op deze manier kan ik niet appen!”.
Waarop ik lachend antwoord: “Sorry meneer, wifi kunnen we u nog niet leveren, maar wèl WiebelFi!”.
Waarom een bijzondere vermelding?
Het is een verhaal dat voor veel mensen herkenbaar zal zijn. Daarnaast is het origineel en humoristisch.